Interview – Huib Bijl (65) behoort tot de vierde generatie schippers die met de veerpont van het vasteland naar het Zuid-Hollandse eilandje Tiengemeten vaart. Zijn pensioen komt in zicht en een opvolger is er niet. „Ik begin te accepteren dat na mij alles zal veranderen.”
De pont is de levensader van het eiland, vertelt Huib Bijl (65). Vroeger was Tiengemeten een kleine, geïsoleerde gemeenschap van een handvol boerenfamilies. Het eilandje ligt in het Haringvliet, tussen de Hoeksche Waard en Goeree-Overflakkee. Sinds de jaren negentig is het een natuurgebied dat jaarlijks duizenden bezoekers trekt. Naast het varen brengt Bijl ook post rond op het eiland en noemt hij zichzelf een ‘manusje-van-al’. Het sociale aspect, contact houden met de bewoners, vragen beantwoorden van toeristen, gaat altijd door. Ook tijdens dit interview komen er telefoontjes en berichtjes binnen die hij onmiddellijk beantwoordt.
We zitten aan de keukentafel in het knusse appartement waar hij samen met zijn vrouw Eva (39) woont. Het bevindt zich bovenop de dijk, in het vroegere veerhuis dat jarenlang door Bijl en zijn familie werd gerund. Het raam geeft uitzicht op de haven met links de groene uiterwaarden en rechts een uitgestrekt griendachtig natuurgebied. Vanaf hier houdt Bijl alles in de gaten. Hij zwaait naar bekenden die langsfietsen en kijkt naar het groepje mensen dat zich bij de aanlegsteiger verzamelt. Nog tien minuten, dan moet hij het water op. „Wij leven niet op de klok, maar op de ponttijden”, zegt Bijl. Het avondeten bijvoorbeeld, is niet om zes of zeven uur, maar ‘na de pont van zes of zeven’. De pont regeert dag en nacht. Want mocht er een noodgeval zijn, dan is hij ook buiten de vaste vaartijden beschikbaar.
