Artikel – Vroeger schreven mensen hun gedachten en ervaringen op, nu wordt er veel gedeeld op sociale media. Hebben vlogs net zo veel waarde als dagboeken?
Vlak voor dit interviewde bladerde ze nog door een paar oude dagboeken. „Ik moest hardop om mezelf lachen, zo druk als ik me destijds over sommige dingen maakte”, vertelt theatermaker Pauline ten Böhmer (34) uit Den Haag. Sinds haar twaalfde heeft ze een dagboek, maar pas vanaf haar achttiende begon ze intensief te schrijven.
Het was in de tijd dat haar moeder kanker kreeg en overleed. „Schrijven bracht troost. Ook was het een geruststellende gedachte dat ik niks zou vergeten. Ik heb zelfs met mijn dagboek naast haar gezeten toen ze lag opgebaard.”
Nog steeds schrijft ze elke dag iets op. „Ik zie mijn dagboek als een soort quality time met mezelf. Het geeft me de kans om mijn diepste gevoelens te ontdekken en te accepteren.”
Een traditioneel dagboek lijkt gedateerd, tegenwoordig hebben we sociale media om van alles te registeren en ons te uiten. Mensen gebruiken Instagram als een soort fotodagboek – met zorgvuldig opgepoetste beelden. En zetten vrolijke persoonlijke nieuwtjes op Facebook. Op YouTube delen sommige vloggers zelfs hun complete dagelijks leven. Door middel van een videodagboek krijgen kijkers te zien wat ze doen, meemaken en voelen. Een loopje naar de supermarkt, een verloving, zwangerschap en zelfs echtscheiding, alles komt voorbij.
Het principe lijkt hetzelfde als een geschreven dagboek: vastleggen wat je bezighoudt. Er is één wezenlijk verschil: een geschreven dagboek is doorgaans voor jezelf, je schrijft het niet voor de openbaarheid. Wat als mensen later terugkijken naar die zorgvuldig geredigeerde blogs en vlogs, en de bewerkte foto’s? Weten ze dan nog wie ze écht waren en wat er écht in hun leven speelde? En wat zullen ze zeggen over deze tijd?
